جهت‌یابی با نقشه و قطب‌نما
جهت‌یابی با نقشه و قطب‌نما امروزه تقریباً قدیمی به نظر می‌رسد. می‌دانیم که دستگاه GPS در اختیار همه است و در هر محیطی نیز مسیر را می‌یابد. پس چرا باید یاد بگیریم که با نقشه و قطب‌نما مسیر خود را پیدا کنیم؟
اما اگر باتری گوشی هوشمند یا دستگاه GPS شما به طور ناگهانی تمام شود، دستگاه خراب شود یا گیرنده نداشته باشید و یا دستگاه خود را در طبیعت گم کنید، چه کار می‌کنید؟ اگر از مسیر تعیین‌شده خارج شدید، باید بتوانید با یک نقشه و قطب‌نما راه خود را پیدا کنید.
برای علاقه‌مندان به فضای باز و سفر در طبیعت، یافتن راه خود در اطراف ناحیه مورد نظر یک مهارت ضروری است. این شامل استفاده از نقشه و قطب‌نما نیز می‌شود. مطمئناً، در زمان Google Maps، برنامه‌های پیادهروی و دستگاه‌های حرفه‌ای GPS، ناوبری آسان‌‌تر شده است.
اما حتی با یک نقشه و قطب‌نما میتوانید مکان خود را تعیین کنید و در نتیجه مسیر خود را جهت‌یابی کنید.
به هر حال استفاده از نقشه و قطب‌نما قدیمی‌نیست. کاملا برعکس. هر کسی می‌تواند از یک برنامه یا یک دستگاه GPS برای جهت‌یابی استفاده کند، اما همه توانایی استفاده صحیح از نقشه و قطب‌نما را ندارند.
جهت‌یابی با استفاده از نقشه
نقشه هنوز یک وسیله قابل اعتماد برای جهت‌یابی است. اساسا دو نوع نقشه وجود دارد.
اولین مورد به اصطلاح (planimetric map) است. این نقشه منطقه را به صورت یک سطح صاف نشان می‌دهد. اطلاعاتی در مورد خود منظره نمی‌دهد. در عوض شما خیابان‌ها، جاده‌ها، مسیرها، رودخانه‌ها، خطوط راه آهن، روستاها، شهرها و دریاچه‌ها را پیدا می‌کنید. اکثر نقشه‌های شهر از این نوع هستند.
نقشه پلانیمتری
برای پیادهروی (HIking) همیشه باید از نقشه نوع دوم استفاده کنید. نقشه توپوگرافی (topographic map). اطلاعات بیشتری در مورد ماهیت زمین به شما می‌دهد. تپه‌ها، کوه‌ها، جنگل‌ها، دره‌ها و باتلاق‌ها مشخص شده‌اند. همچنین میتوانید به راحتی تفاوت‌های ارتفاع را بخوانید. این برای تخمین اینکه چقدر طول می‌کشد تا مسافتی را طی کنید بسیار مهم است.
نقشه توپوگرافی
مقیاسی بین 1:25000 تا 1:50000 را توصیه می‌کنیم تا بتوانید تمام اطلاعات را به راحتی بخوانید. اطلاعات مربوط به مقیاس به اصطلاح “کسری” داده می‌شود، خط نقطه‌چین سیاه و سفید در گوشه نقشه. این کسر نشان می‌دهد که چند سانتی‌متر روی نقشه با کدام فاصله در واقعیت مطابقت دارد.
کدام سمت شمال است؟ مهمترین سوال هنگام خواندن نقشه
هنگام خواندن نقشه، همیشه باید ابتدا یک سوال از خود بپرسید: کدام سمت شمال است؟ بدون این دانش، نمی‌توانید مکان خود را تعیین کنید و بنابراین نمی‌توانید راه خود را پیدا کنید. به همین دلیل است که ما گام‌به‌گام نحوه ادامه کار را توضیح می‌دهیم.
در نقشه شما، شمال همیشه در بالای صفحه است. برای اینکه با نقشه پیادهروی خود هم جهت شوید، ابتدا باید نقشه را با محیط اطراف خود هماهنگ کنید. یعنی: با در دست داشتن نقشه، باید در همان حالت بایستید تا لبه بالایی نقشه شما نیز در جهت واقعی شمال در اطراف شما باشد. سپس میتوانید تصویر نقشه را با محیط اطراف خود مقایسه کنید.
برای اینکه بفهمید کدام جهت شمال است، میتوانید از قطب‌نما استفاده کنید.
تعیین جهت قطب‌نما
ساده‌ترین راه برای فهمیدن اینکه شمال کجاست، احتمالاً جهت‌دهی نقشه به سمت شمال با قطب‌نما است.
قطب‌نمای پایه برای این کار مناسب‌تر است. عقربه قرمز رنگ قطب‌نما (یا جهت N) باید بر روی شمال قرار بگیرد. سپس قطب‌نما را روی نقشه خود قرار دهید. قطب‌نما را طوری تراز کنید که لبه کناری مستقیم آن روی یک خط شبکه شمالی-جنوبی قرار گیرد یا لبه عرضی زیر نام مکان قرار گیرد (نام مکان‌ها تقریباً همیشه در جهت غرب به شرق هستند). همچنین میتوانید قطب‌نما را در لبه بیرونی نقشه خود قرار دهید.
اکنون نقشه را با قطب‌نما روی آن بچرخانید تا سوزن قطب‌نما به سمت “شمال” باشد. اکنون نقشه و قطب‌نما دقیقاً به سمت شمال هستند.
همچنین میتوانید بدون قطب‌نما با استفاده از نشانه‌ها، نقشه را به سمت شمال بگیرید. به عنوان مثال، اگر در جاده‌ای در امتداد یک رشته کوه متمایز هستید، نقشه را بچرخانید تا رشته کوه در همان جهت روی نقشه باشد که در واقعیت است. هرچه نشانه‌های بیشتر پیدا کنید و با نقشه هماهنگ شوید، جهت‌یابی شما دقیق‌تر خواهد بود.
پیدا کردن مکان خود با نقشه و قطب‌نما
چشمان باز به جهت‌یابی کمک می‌کند
قبلاً شنیده‌اید که نشانه‌ها به عنوان نقاط جهت‌گیری چقدر مهم هستند. پس همیشه با چشمان باز در طبیعت قدم بزنید. بهترین کار این است که در طول پیادهروی خود به اطراف نگاه کنید و نکات برجسته چشم‌انداز را به خاطر بسپارید. به عنوان مثال، آیا درختان مستقل، رودخانه‌ای با پیچ چشمگیر، برج کلیسا در روستای بعدی، صلیب کنار راه یا قله کوه برجسته‌ای در دوردست وجود دارد؟ همه اینها می‌تواند به شما کمک کند تا مسیر خود را پیدا کنید.
همچنین از روی شانه خود به عقب نگاه کنید و ببینید از کجا آمده‌اید. از جهت مخالف، زمین اغلب متفاوت به نظر می‌رسد. از این طریق راه بازگشت را بسیار ساده‌تر خواهید یافت. ما معمولا زمانی گم می‌شویم که دیگر ندانیم از کجا آمده‌ایم.
گم شدی؟ حالا باید چکار کنی؟
شما واقعاً گم شده‌اید و نمی‌توانید یک تابلوی راهنمایی یا نقطه عطفی برای کمک به شما پیدا کنید؟
اول از همه: نترسید! آرامش خود را حفظ کنید و سعی کنید با نکات ما جهت‌گیری خود را انجام دهید. بسته به جایی که هستید، اکنون باید دقیقاً بسنجید که کدام رفتار درست است. به خصوص در کوه‌ها، بی هدف سرگردان نباشید! در مواقع اضطراری، ممکن است تصمیم درست این باشد که در محل بمانید.
قبل از شروع سفر باید تا حد امکان اطلاعاتی در مورد تور برنامه‌ریزی شده و مدت آن در اختیار اعضای خانواده یا دوستان خود قرار دهید. اگر اکنون مفقود شده‌اید، خدمات نجات کوهستانی می‌توانند تخمین بزنند که کجا به دنبال شما بگردند. با این حال، اگر بیشتر و بیشتر از مسیر اصلی خود دور شوید، جستجو دشوارتر می‌شود. امدادگران در وهله اول مکان مشخص شده را جستجو خواهند کرد. علاوه بر این، باید سعی کنید توجه را به خود جلب کنید. میتوانید از سیگنال پریشانی کوهستان استفاده کنید.
سیگنال پریشانی آلپاین
سیگنال دیسترس آلپاین یک سیگنال پریشانی در مواقع اضطراری کوهستانی است. در سال 1894، سیگنال پریشانی کوهستان، به پیشنهاد کلینتون توماس دنت معرفی شد و بعد از آن در سطح بین‌المللی پذیرفته شد.
سیگنال پریشانی آلپ به طور سنتی شامل سیگنالی است که توسط صدای سوت (یا بوق)، که شش بار در دقیقه (هر ده ثانیه) تکرار می‌شود. بعد از یک دقیقه استراحت باید به همین ترتیب تکرار شود. شش بار در دقیقه سیگنال را بدهید (بین هر کاراکتر از 21 تا 30 بشمارید)، سپس مکث کنید. یک دقیقه، سپس سیگنال را تکرار کنید تا به پاسخ برسید.
پاسخ به چنین سیگنالی با سه نشانه متوالی در دقیقه داده می‌شود و به همین ترتیب پس از یک دقیقه استراحت تکرار می‌شود. بنابراین می‌توان به شخص/طرف مشکل‌دار تایید کرد که سیگنال پریشانی آن دریافت شده است.
هرکسی که سیگنال‌های پریشانی دریافت می‌کند، باید اورژانس را تأیید و هشدار دهد.
سیگنال پریشانی همچنین می تواند یک صدا، نور یا علائم قابل مشاهده باشد:
- سیگنال‌های شنیداری: به عنوان مثال صدا زدن با صدای بلند، سوت زدن (نواهای عمیق که در مسافت طولانی قابل شنیدن هستند.)
- سیگنال‌های نوری: به عنوان مثال چشمک‌زن، آینه نور خورشید، شراره، شعله
- علائم قابل مشاهده با لباس‌های قابل توجه، شاخه‌ها، دود و غیره.
هرگونه سوء‌استفاده از سیگنال‌های اضطراری ممکن است منجر به پیگرد قانونی شود.
سیگنال‌های دائمی نیز مهم هستند: اگر آب و هوا و پوشش گیاهی اجازه دهد، میتوانید در شب آتشی روشن کنید (توجه: خطر آتش‌سوزی جنگل!). به عنوان مثال، در طول روز، میتوانید بگ بیواک خود را در مکانی کاملاً قابل مشاهده نیز آویزان کنید تا امدادگران بتوانند آن را از فاصله دور ببینند. چشمگیرترین رنگ‌ها آنهایی هستند که در طبیعت بیشتر دیده می‌شوند.
جمع‌بندی
با این نکات باید بتوانید هنگام پیادهروی با کمک نقشه و قطب‌نما راه خود را پیدا کنید. اینجا هم مثل همیشه صدق می‌کند: آماده‌سازی همه چیز است.
بهترین کار این است که قبل از پیادهروی به نقشه نگاه کنید و چشم‌انداز و مسیر خود را به خاطر بسپارید. اگر هنوز در مورد جهت‌یابی مطمئن نیستید، به سادگی توری را انتخاب کنید که مسیرهای ساده را طی می‌کنند و همه با هم حرکت می‌کنند. از دیگران نیز میتوانید کمک و راهنمایی بخواهید، سایر کوهنوردان یا افراد محلی همیشه خوشحال می‌شوند که به شما کمک کنند
علاوه بر نقشه و قطب‌نما، وسایل ضروری دیگری برای کمپینگ، آفرود و سفر به طبیعت نیاز دارید. گروه تولیدی مجیکمپ با تولید باکیفیت‌ترین لوازم ضروری برای سفر و با قیمتی مناسب آماده خدمت‌رسانی به شما دوستان طبیعتگرد می‌باشد. بدون واسطه از ما خرید کنید و سفرهای خود را خاطره‌انگیز و به یادماندنی نمایید.
